Letselschaderaad: meeste klachten bemiddelingsloket over belangenbehartigers
De meeste klachten die bij het bemiddelingsloket van De Letselschaderaad binnenkomen, gaan over belangenbehartigers. Dat kregen de toehoorders bij het PIV Letselplaza in Utrecht vandaag te horen van mr. Eva Deen, juriste bij het bemiddelingsloket. Zij had eigenlijk verwacht dat de meeste klachten over de verzekeraars zou gaan, maar dat blijkt dus niet zo te zijn. Wel moet erbij gezegd worden dat de meeste van die klachten betrekking hebben op belangenbehartigers die geen Keurmerk Letselschade hebben of bij andere organisaties (NIS, NIVRE, LSA, ASP) aangesloten zijn.
Verstand van letselschade
Ik ben daar om twee redenen niet verbaasd over. Allereerst denk ik dat de verzekeraars de laatste jaren hun dienstverlening aanzienlijk verbeterd hebben en dat alle initiatieven om te komen tot een betere regeling van de letselschadedossiers, vooral bij de verzekeraars hun vruchten hebben afgeworpen. Er zijn volgens mij geen verzekeringsmaatschappijen waar personen werken die totaal geen verstand hebben van letselschade dossiers. De ‘letselschademarkt’ is aan die kant goed gereguleerd. Dat men momenteel niet overal de normale responstermijnen haalt vanwege overbelasting of reorganisaties, is een ander verhaal. Hetzelfde geldt als men anders over de hoogte van een schadevergoeding denkt.
Letselschade of schoensmeer?
De kant van de belangenbehartigers heeft daarentegen een wildgroei laten zien. Iedereen mag een letselschadedossier voor zichzelf of een ander proberen te regelen. Als men dat voor een ander doet, is men ‘belangenbehartiger’ en het kan zijn dat men totaal geen kennis heeft op dat gebied. Spijker een website als virtueel bord op je deur en je kunt de letselschadeslachtoffers naar je toe halen met mooie verwachtingen en listige no cure no pay constructies. Je had ook schoensmeer kunnen aanbieden, maar toevallig is het ‘hulpverlening’ aan letselschadeslachtoffers geworden. Tja, als daar wat fout gaat en als die slachtoffers bij het bemiddelingsloket aankloppen, kan ik mij daar van alles bij voorstellen.
Relatie letselschadeslachtoffer en belangenbehartiger
De andere reden waarom ik niet verbaasd ben is, dat indien een slachtoffer, buiten zijn of haar belangenbehartiger om, naar de Letselschaderaad stapt, er iets mis is in de relatie tussen de cliënt(e) en die belangenbehartiger. Dan is het vertrouwen in de belangenbehartiger en op een goede en vlotte afloop, kennelijk zoek. Waar moet een slachtoffer anders heen dan naar het gratis en overigens ook laagdrempelige bemiddelingsloket? Als een slachtoffer daarentegen klaagt over een verzekeraar, is meestal ook de belangenbehartiger van mening dat er iets mis is met het standpunt of werkwijze van de verzekeraar en zullen veelal gezamenlijk andere wegen worden bewandeld. Dan lopen de belangen van slachtoffer en belangenbehartiger parallel en zal eerder de gang naar de rechter worden gemaakt dan naar het bemiddelingsloket.
Keurmerk Letselschade
Veel belangenbehartigers hebben het Keurmerk Letselschade. Dat staat garant voor kwaliteit, professionaliteit en integriteit. Verzekeraars en kantoren met een keurmerk letselschade zouden de handen ineen moeten slaan om te komen tot een gezamenlijke aanpak van de wildgroei in letselschadeland. Natuurlijk kan niemand een letselschadeslachtoffer verbieden zich door deze of gene ‘vrije jongen’ te laten bijstaan, maar verzekeraars zouden bijvoorbeeld slachtoffers die zich nog niet laten bijstaan, veel eerder dan nu het geval is, kunnen doorverwijzen naar een kantoor met het keurmerk letselschade. Soms vraag ik mij wel eens af of verzekeraars wel een belang denken te hebben bij rechtsbijstand door belangenbehartigers met een keurmerk of kwaliteitsgarantie als LSA of NIVRE.