Is de werkgever aansprakelijk voor een val thuis?

Een werknemer stelt zijn werkgever aansprakelijk voor het opgelopen letsel nadat hij thuis is gevallen. Inmiddels is deze spraakmakende zaak zelfs bij de Hoge Raad voor geweest. Waar ging het om in deze letselschadezaak?

Aanleiding van de letselschadezaak

Op 10 mei 2006 is de werknemer tijdens zijn werkzaamheden gewond geraakt doordat hij is aangereden door een heftruck die werd bestuurd door een collega. Daarbij heeft de werknemer ernstig letsel aan zijn voet en been opgelopen. Zo waren er onder andere 4 tenen gebroken waarop zijn voet in het gips is gezet. De werkgever heeft de aansprakelijkheid voor deze schade erkend.

Begin juni 2006 is de werknemer weer aan het werk gegaan door vervangend zittend werk te verrichten. Nadat het gips rondom de gebroken voet was verwijderd, heeft de arbo-arts op 23 juni 2006 na een bezoek bij de werknemer aangegeven hij door kon gaan met halve dagen zittend werk te verrichten. Na 1 á 2 weken afhankelijk van de klachten mocht de werknemer zijn uren uitbreiden en daarbij geleidelijk zijn eigen werkzaamheden hervatten. Op 28 juni 2006 heeft de werknemer weer enige tijd op de heftruck gewerkt. Eenmaal thuis gekomen die dag is de werknemer gestruikeld over zijn deurmat, hij heeft hierbij ernstig knieletsel opgelopen.

Standpunt werknemer

Hij stelt de werkgever aansprakelijk voor zijn val over de deurmat omdat hij meent dat deze val het gevolg is van het eerdere ongeluk. De werknemer stelt dat zijn voet nog niet helemaal genezen was. De hervatting van zijn werk op de heftruck hebben de klachten verergerd waardoor hij met zijn voet is gaan ‘slepen’. Hierdoor is hij thuis gevallen over zijn deurmat.

Standpunt werkgever

De werkgever stelt dat hij op 28 juni 2006 volledig genezen was van de klachten aan zijn voet waardoor hij ook zijn werk op heftruck hervat heeft. Ten tweede zijn zij van mening dat zij als werkgever niet aansprakelijk zijn voor schade die thuis geleden is.

Uitspraak Gerechtshof ‘s-Hertogenbosch

Het hof oordeelt ‘’dat de schade in de vorm van letsel als gevolg van de struikelpartij en de val op 28 juni 2006 niet in zodanig verband staat tot het bedrijfsongeval op 10 mei 2006 dat deze kan worden beschouwd als een toerekenbaar gevolg van die laatste gebeurtenis.’’

Met andere woorden, het Gerechtshof vindt de val van de werknemer te ver afstaan van het eerder opgelopen letsel. De werkgever is volgens het Hof niet aansprakelijk voor de geleden schade van de werknemer en wijst zodoende de vordering van de werknemer af.

Hoge Raad

De werknemer is het hier niet mee eens en stapt uiteindelijk naar de hoogste rechterlijke instantie van Nederland, de Hoge Raad.

De Hoge Raad is het niet met het Gerechtshof eens omdat zij van mening zijn dat het Gerechtshof zichzelf tegenspreekt: “De overweging van het hof in rov. 4.9.3, onder B, dat

[eiser] “gewoon” kon lopen en was “uitbehandeld” is eveneens onbegrijpelijk in het licht van de overweging van het hof in rov. 4.9.1 (i) dat [eiser]

op 28 juni 2006 nog enige restverschijnselen had vanwege de gebroken tenen van de rechtervoet, (ii) dat deze kwetsuren op 28 juni 2006 niet “restloos” waren genezen, (iii) dat de arbo-arts op 23 juni 2006 had geadviseerd om na één à twee weken afhankelijk van de klachten wat uren uit te breiden in het eigen werk, en (iv) dat in het rapport van de orthopedisch chirurg van 27 november 2007 het bestaan van soortgelijke klachten aan de rechtervoet nog steeds wordt aangenomen.”

Volgens de Hoge Raad spreekt het Hof zichzelf tegen omdat ze zeggen dat de werknemer restverschijnselen had van zijn eerder opgelopen letsel maar vervolgens ook zegt dat de werknemer gewoon kon lopen en uitbehandeld was.

De Hoge Raad is van mening dat het Hof dus niet zomaar kan zeggen dat de val van de werknemer te ver afstaat van het eerder opgelopen letsel. De Hoge Raad doet verder geen uitspraak en verwijst de zaak naar het Gerechtshof Leeuwarden voor verdere behandeling. Dit wordt dus vervolgd!

De laatste blogs