Politieagent zelf ook schuldig aan letsel

De eiser, een politieagent, vordert van de gedaagde vergoeding van geleden materiële en immateriele schade, wegens tegen hem gericht geweld. De kantonrechter oordeelt dat politieagent gedeeltelijk zelf schuld draagt en wijst de vordering voor 60% toe. De gedaagde is op of omstreeks 30 oktober 2007 aangehouden op verdenking van een zedendelict. Gedaagde heeft het strafbare feit ontkend en is daarvoor niet (verder) vervolgd. Bij vonnis van de politierechter te Rotterdam d.d. 6 maart 2009 is gedaagde onder meer veroordeeld voor mishandeling van de  poltieagent, terwijl het feit wordt gepleegd tegen een ambtenaar gedurende of ter zake van de rechtmatige uitoefening van zijn bediening, gepleegd omstreeks 31 oktober 2007.

Letsel na worsteling

Eiser en zijn collega, brigadier van politie, deden op 30 oktober 2007 dienst op een politiebureau te Rotterdam. Zij hadden tot taak gedaagde vanuit zijn cel te brengen naar de dacty-/fotoruimte voor het maken van vingerafdrukken en een politiefoto. Gedaagde bevond zich (toen aldaar) in een isoleercel, omdat hij de nacht tevoren de inventaris van twee cellen had vernield. In die isoleercel had gedaagde – die zich geheel ontkleed had – zichzelf verwond en met zijn bloed op de muur van de cel geschreven. Gedaagde weigerde zich aan te kleden, daartoe aangesproken door eiser en zijn collega. Eiser en zijn collega hebben gedaagde de linkerarm op de rug gedraaid en hem met zachte dwang vanuit de isoleercel de cellengang ingeleid. Gedaagde heeft zich in de cellengang losgerukt en een slaande beweging naar het hoofd van de collega

[naam]

gemaakt. Er is een worsteling ontstaan tussen gedaagde, eiser en de collega waarbij zij allen ten val zijn gekomen. Bij die worsteling hebben eiser en zijn collega verwondingen opgelopen. Eiser had, naar door de trauma arts is geconstateerd een kneuzing van het linker jukbeen en een wond aan de linker middelvinger opgelopen. Later, nadat zij in de dacty/fotoruimte waren aan-gekomen, bleek dat gedaagde een puntige schroef in de linkerhand verborgen hield.

Onrechtmatige daad

Eiser stelt dat gedaagde tegenover hem een onrechtmatige daad heeft gepleegd. Eiser maakt aanspraak op vergoeding van € 99,–, de waarde van het overhemd, dat hij ten tijde van de worsteling droeg en waarop tijdens de worsteling een bloedvlek was gekomen, die in de was niet bleek te zijn verdwenen. Daarnaast vordert hij vergoeding van immateriële schade (smartengeld) voor de opgelopen letsels en de angst voor besmetting, die hij heeft ondergaan.

Eigen schuld

Uit de door eiser overgelegde processen-verbaal blijkt, zoals hiervoor als vaststaand feit is aangemerkt, dat gedaagde, op het moment dat eiser en zijn collega gedaagde mee wilden nemen voor het maken van een poli-tiefoto en het nemen van vingerafdrukken, zich in een isoleercel bevond, zijn kleding had uitgetrokken en zichzelf had verwond en zijn bloed op de muur had gesmeerd. Bovendien weigerde gedaagde nadrukkelijk om met de beide politieambtenaren mee te gaan. Eiser en zijn collega zijn vervolgens overgegaan tot het on-der al dan niet ‘zachte’ dwang toch meenemen van gedaagde. Geoordeeld moet daarom ook worden dat er sprake was van een risicovolle situatie op het moment dat eiser en zijn collega van gedaagde verlangden om met hen mee te gaan. Uit de processen-verbaal, noch uit de stellingen van eiser kan worden afgeleid dat er op dat moment een dwingende noodzaak was om gedaagde tegen zijn zin mee te nemen. De beide politieambtenaren konden verwachten, toen zij de beslissing namen gedaagde mee te nemen, mede gelet op het gerelateerde gedrag van gedaagde in de processen-verbaal, dat gedaagde verzet zou bieden en dat fysiek geweld niet was uit te sluiten.

Van politieambtenaren mag worden verlangd dat, wanneer de dwingende noodzaak tot het onderwerpen van een verdachte aan een bepaalde situatie op enig moment ontbreekt en er sprake is van risicovolle omstandigheden, zij niet overgaan tot het afdwingen van de gewenste medewerking van de verdachte wanneer die dwang mogelijk kan leiden tot een al dan niet fysieke escalatie. Van politieambtenaren kan wor-den verwacht dat zij al het mogelijke doen om agressieve verdachten eerst tot rust te brengen en de situatie te de-escaleren. Uit de opgemaakte processen-verbaal blijkt van geen enkele poging in die richting door eiser en zijn collega.

De kantonrechter is daarom van oordeel dat de omstandigheden, waaronder de mishandeling door gedaagde van eiser en zijn collega hebben plaatsgevonden, mede in de risicosfeer van eiser en zijn collega vallen en hen mede kunnen worden toegerekend. Aldus wordt geoordeeld dat eiser en zijn collega mede schuld hebben aan de door hen geleden schade, voor zover deze voor vergoeding door gedaagde in aanmerking komt. Kort gezegd: gedaagde heeft te doen wat politieambtenaren zeggen, ook al is hij het niet eens met zijn aanhouding, maar van politieambtenaren wordt verwacht dat zij een risicovolle situatie niet op scherp stellen, wanneer dat niet dringend noodzakelijk is. De kantonrechter oordeelt dat, alle omstandigheden als hier genoemd in aanmerking genomen, naar redelijkheid en billijkheid eiser 40% van de door hem geleden schade, die door gedaagde vergoed zou moeten worden, zelf moet dragen.

De laatste blogs